Peter belt.
‘Die Jeroen Pauw, die verdient toch zoveel geld?’
‘Ja, half miljoen per jaar of zo. Hoezo?’
‘Hij mailde me, wilde een schilderij laten maken. Ik vroeg ‘m 6000 euro. Niks meer van gehoord.’
Zoals de lezer inmiddels duidelijk is, was Peter naast waarachtig kunstenaar ook een jongen van de straat. Hij schatte in wat mensen konden betalen en paste zijn prijzen erop aan. Pauw was echter niet op z’n achterhoofd gevallen en wist natuurlijk dat veel van Peters schilderijen voor weinig geld de deur uitgingen. Hij kon er net zo goed eentje ‘van de plank’ kopen, voor een paar honderd euro op marktplaats. Schilderijen in opdracht van Peter waren trouwens niet altijd even goed. Je kon beter iets kiezen uit de honderden werken die hij standaard had liggen.
‘Max Pam laat zich bijstaan door die advocaat, Peter Plasman,’ vertelde ik Peter een andere keer. Pam liet Plasman destijds aangifte doen tegen een Groenlinkser die hem een racist had genoemd.
‘Die Plasman heeft allemaal schilderijen van mij op z’n kantoor hangen. Schijnt een fan van me te zijn,’ zo reageerde Peter.
Een ex van Pam kende Peter ook weer ergens van.
Het was een van de leuke kanten van Peter. Hij kende verschrikkelijk veel mensen, en verschrikkelijk veel BN’ers. Velen hadden hem wel eens benaderd voor een schilderij, of kwamen langs op z’n atelier. Als ik hem vertelde over een of andere BN’er, had hij er vaak wel een verhaal over. En omdat Peter bekend stond als seksuele vrijbuiter, en niet schroomde te vertellen wie of hoeveel vrouwen hij nu weer ‘gepompt’ had, biechtten veel mensen hem op hoe het henzelf seksueel verging. Een bekende journalist wiens naam ik niet zal noemen, zocht hem op in Thailand en vertelde Peter op katoeys te vallen, de transgenders in Thailand. Meiden met een piemel dus. Terwijl hij thuis keurig getrouwd was met een vrouw, en een stuk of wat kinderen had. Niks mis mee hoor, maar toch geinig.
Eerder genoemde Rudolf Ruggengraat (niet zijn echte naam) zocht Peter op in Phnom Penh voor een artikel in een weekblad, en raakte er zo verslingerd aan de lokale vrouwtjes, dat hij er maar ging wonen. En daar tours ging organiseren voor toeristen, om een beetje rond te kunnen komen. In Covid-tijd vloog hij van z’n laatste centen terug naar Nederland een uitkering in. Die trekt hij die nu nog steeds, geloof ik. Met een van die vrouwen heeft hij nu twee kinderen, als ik me niet vergis. Daar woont hij mee samen.
Een andere journalist zocht Peter op in Thailand en gaf hele preken vol moralistisch gelul, aldus Peter. Het was allemaal heel fout wat Peter deed met die vrouwen daar. Een avond later zag een vriend van Peter hem met een lokale meid richting een short time hotel lopen, om daar pas een uur later weer uit terug te keren.
Enfin, roddelen schijnt heel slecht te zijn, ethisch onverantwoord, maar ik genoot altijd enorm van de roddels van Peter. Ik moet hier natuurlijk uitkijken met wat ik schrijf, maar sommige dingen mag ik vast wel vertellen.
Theo van Gogh kwam vaak langs op Peters atelier in Amsterdam.
Jan Kuitenbrouwer ook, dagelijks. Ze waren jarenlang bevriend, aldus Peter.
Erik de Vlieger kende hij ook goed. Was De Vlieger niet een tijd lang eigenaar van het pand waarin Peter woonde? Zoiets. Later nam De Vlieger afstand van Peter, zoals velen dat deden, door al die seksverhalen. De Vlieger twittert de laatste jaren hard aan de weg. ‘Hij wil graag door de hogere milieus geaccepteerd worden’, zei Peter. Dat lukt natuurlijk niet want hij is en blijft een proleet.
Stella Bergsma, dat gestoorde, continue aandachttrekkende mens, mailde Peter en vroeg of ze langs mocht komen in Thailand of Cambodja. Vertelde Peter me. Kwam uiteindelijk niks van terecht, dat bezoek.
Ik heb zelf de eer gehad twee keer koffie te mogen drinken met Max Pam. Ik geloof omdat ik hem met blogs en TPO-columns verdedigde in die Griet op de Beek-zaak, en omdat ik een handtekening van hem kwam halen bij een signeersessie. Max vertelde me tijdens de koffie dat hij tegenwoordig erg oppaste met het beledigen van mensen. Ze dragen je dat toch hun hele leven na, had hij ervaren. Hij raadde mij aan er ook mee op te passen. Maar ja, ik ben nooit doorgedrongen tot ‘hogere’ columnisten-kringen dus kan nergens uitgegooid worden.
Dus ik kan beledigen wat ik wil. Die Bergsma is toch gewoon niet helemaal lekker, in de bovenkamer?
Max Pam was trouwens jarenlang de beste columnist van Nederland. Erudiet, scherp, belezen, onafhankelijk, en hij nam geen blad voor de mond. Maar de laatste jaren houdt hij zich in. Bang om er bij de Volkskrant uitgegooid te worden, zoals hij laatst min of meer vertelde in een interview met Martin Sommer. De Volkskrant is natuurlijk een enorme, veel te linkse kutkrant geworden, onder die Pieter Klok. Bepaalde soorten Covid-nieuws mocht er niet in, bekende hij later, en sociale media wil hij laten verbieden, als daar meningen worden verkondigd die hem niet bevallen. Die Klok lijkt me een enorme lul, die zich laat beïnvloeden of sturen door die heks van een Sheila Sitalsing. Sitalsings opa bleek laatst trouwens een hoge NSB’er te zijn geweest. ‘Dat verbaast ons niks,’ schreef ik op X en Facebook. Dat mocht ik niet schrijven, van een vriend. Ik deed het lekker toch.
Kijk Max, zo hoort dat! En zo deed jij dat vroeger ook! Nou ja, iets minder scheldend, en iets beter onderbouwd.
Wie is nu de beste columnist van Nederland? Ik zou zeggen: Maarten Boudry, al lijkt hij geen vaste column te hebben in de NRC. Een zeer scherpe, belezen filosoof. Die het altijd netjes houdt, wat ik niet kan.
Ik dwaal af.
De vriendin van Arthur van Amerongen vroeg Peter hetzelfde als Bergsma, of ze langs kon komen dus. Met een vriendin, geloof ik. Ook haar kende hij van vroeger. Kwam ook niks van terecht, dat bezoek.
In zijn jonge jaren kwamen zelfs de Rolling Stones in Peters atelier op bezoek. Peter kon zich er door alle drugs en drank in die tijd niks meer van herinneren, maar ik ben er inmiddels van overtuigd dat het gebeurd is. Hij kreeg ook VIP-kaarten voor een concert. Dat soort lui deden dat soort dingen. Bono van U2 stond ook opeens een keer bij Herman Brood voor de deur. Dat is een bekend verhaal.
Peter kon zich wel herinneren in New York David Bowie en Madonna te hebben ontmoet. Toen hij zich daar in de kunstscene bewoog in de jaren ‘80.
Met Mai Spijkers, de bekende uitgever, was Peter decennialang goed bevriend. Totdat Peter hem onder een pseudoniem niet al te flatteus beschreef in zijn boek Kunstkannibaal, nota bene uitgegeven door Mai’s eigen Prometheus. Mai was woedend, aldus Peter. ‘Ja, ik nam aan dat hij het boek eerst even zou lezen, maar dat had hij dus niet gedaan.’ Ronit Palache, die toen nog werkte voor Mai, vond dat Kunstkannibaal een vreselijk ranzig boek, en voorkwam dat Peter overal geïnterviewd werd. Ze gunde hem dat niet. DWDD heeft Peter toen nog wel gedaan (hier nog te zien). Wat wel direct door Matthijs van Nieuwkerk geregeld zal zijn, die Peter ook al weer goed gekend had. Hij had wel ‘s rollenspellen gedaan met Van Nieuwkerk, om hem interviews te laten oefenen. Lang voordat Van Nieuwkerk doorbrak.
https://www.bnnvara.nl/dewerelddraaitdoor/videos/242598
Van Nieuwkerk is nu weer ‘afgebroken’, zoals bekend. Wat ze dat soort mannen aangedaan hebben, vooral die Volkskrant-kutkrant dus, het gaat wel een beetje ver. Net als Tom Egbers. Wat had die man nou eigenlijk gedaan? Een keer een stagiaire versierd, en later een beetje kwaad over haar gesproken. Nou, wat een ramp. Ik hoop toch zo dat die Klok zelf een keer enorm gecanceld wordt.
Ellen ten Damme kende Peter natuurlijk goed omdat ze met elkaar in een band zaten. Soviet Sex. Ik dacht altijd dat het Sovjet Sex heette maar kwam er gisteren achter dat het Soviet Sex is. Geen idee waarom.
Met Ellen en Katja Schuurman ging Peter eens op vakantie naar Costa Rica. Katja plaatste er eens een foto van op Instagram.
Dat waren toen toch twee van de mooiste vrouwen van Nederland. En Peter ging daar mee op vakantie.
Ik had schilder moeten worden.
Over wie vertelde Peter me nog meer verhalen? We belden dus vaak, hè. Soms wel drie, vier keer in de week.
Ja, over Joost Zwagerman natuurlijk. Zoals ik elders wel eens schreef, is Zwagermans boek Gimmick, waar hij mee doorbrak, grotendeels gebaseerd op Peter, en amper op Rob Scholte, zoals wel werd beweerd. Zwagerman en Peter trokken jarenlang met elkaar op. Peter inspireerde veel mensen. Mij ook, zeg ik erbij. Hij was een bijzondere jongen, en dat was-ie.
In dat ‘After Nature’, die kunstenaarsgroep, was Peter natuurlijk ook de grote gangmaker. Als je de gebroeders Donker op YouTube hoort praten, valt op dat dat niet de allergrootste denkers zijn, om het zo maar te formuleren. Die Jurriaan van Hal lijkt me overigens wel een wat slimmere vogel. Geen van allen ontmoet overigens.
Oh, en dan was er natuurlijk nog die Robert Vuijsje, die zo’n beetje alles aan Peter te danken heeft. Hij schreef Peters biografie ‘King Klashorst’, en Peter inspireerde hem het boek ‘Alleen maar nette mensen’ te schrijven. Toen promoveerde Vuijsje naar politiek-correcte kranten en nam hij afstand, want met Klashorst geassocieerd worden is in die kringen natuurlijk levensgevaarlijk. Sindsdien doet hij alsof Klashorst afgleed de goot in en hijzelf een brave huisvader werd, en succesvol schrijver ook nog. Terwijl hij enkel nog waardeloze troep schrijft. Enfin, ik schreef daar al eens een boze blog over (deze).
Met Mai Spijkers heeft Peter het later trouwens wel weer goedgemaakt. Maar Mai wil dit boek niet uitgeven, dus ook bij hem moet zeker een steekje los zitten.
Ik ouwehoer weer te veel, net als in dat filmpje van gisteren op het strand. ‘Er is niets tegen geoudehoer, zolang er maar Gods zegen op rust’ (Reve). Maar er zijn grenzen.
(Vernieuwd fragment uit ‘Met Klashorst in de Oost’.)
Foto (JP): Peter, 2 maart 2020